Tik tak, tik tak, tik tak

Bir nihavent tanbur taksimi,
bir de kendimce mırıldandığım birkaç satır şiir.

Sanki bir boğaz yalısından İstanbul’u seyreder gibiyim.
Ya da yağmurlu bir akşamda, bir durakta otobüs bekliyor gibi.

Gönlüm nice duraklardan, nice seferlere çıkmış oysa.
Yorulduk bee… Çok yorulduk.

Solumda duran pencereye çeviriyorum başımı.
Ve alıp vermekte olduğum nefesimi tutuyorum.

Bakıyorum da badem ağaçları yine çiçek açmış.
Kış, soğukluğunu yine bahara bırakmış.
Saatimin tik tak sesleri değiyor kulaklarıma.

Arkama yaslanıp zamanı dinliyorum.
Habersizce geçip giden zamanı.

05.03.2025 – Çarşamba Sabahı 09.42