Belki bir gün karşılaşırız Adana sokaklarında.
Önümden öylece geçer gider ve ben ardından bakakalırım.
Kulaklarımda hüzünlü bir şarkı çalınır.
Ellerimin soğukluğunu unuturum yönüm sen iken.
Yağmur omuzlarını ıslatır eskimiş ceketimin.
Merhaba deyiverir adamın biri adımı çağırarak.
Yol boyunca düşünüp dururum bu kimdi diye.
24.06.2025 Salı – 02.16 (Adana)
Alanadı ve barındırma ücretini çıkarsın yeter. Yazıyı ben zaten yazıyorum.
Ferit Edgü’nün o cümlesiyle başlayan yazı oldukça dikkat çekici. Yazma eylemini bir ihtiyaç, hatta zorunluluk olarak ele alış biçimin sade…
Kitap gerçekten ilgi çekici görünüyor. Bu yazıyı okurken istemsizce aklıma şeker portakalı ve zeze geldi 🙂
Yılda iki yüz bin TL! Ah keşke 🙂 Benim Instagram DM, bu ve benzeri sorularla dolu. İnsanların blog açmayı hâlâ…
Abone ol, iletişimde kalalım.
Tüm içerikler Creative Commons BY-NC-ND 4.0 lisansı ile korunmaktadır.
Kaynak göstererek paylaşabilirsiniz | Ticari amaçla kullanılamaz | İçerikler değiştirilemez
Şeref - 1 gün önce
Yıllar önce bende muhabbet kusu ve balık beslemiştim. Balığı özellikle oğlumda bir hayvan sevgisi oluşsun diye tercih etmiştim. Balık ortalıkta…
Kuştan kaçarken balığa tutulmak