Turgut Uyar’lı zamanlar

Sizin için önemli olmayabilir. Ama benim için bugün diğerlerinden farklı ve özel bir gün. Hani birini çok seversiniz ve başka şeyler de yerini bulur ya o sevginin içinde, bugün de o başka şeyleri yaşadığım özel bir gün.. Çünkü bugün sevgili Turgut Uyar’ın doğum günü.

Aslına bakarsanız önceleri şiir sevmeyen bir insandım. Ta ki şiir seven bir kadına aşık olana kadar devam etti bu süreç.. Anladım ki şiir sevmek için aşık olmak falan gerekiyormuş. Yoksa o afili lafların, süslü kelimelerin ne önemi var ki? Havadaki kuşlara mı söyleyeceğiz ya da gidip duvarlara mı yazacağız sprey boyayla.

Sevgili Turgut Uyar’la da aşık olduğum kişi vesilesi ile tanışmıştım.

Malum edebiyat öğretmeni, haliyle şiire, şarkıya, edebiyata meraklı. Hatta ara sıra blogumda yazdıklarımı okuyup imla hatalarımı yüzüme vuruyor ama olsun. 🙂 Bir ara blog açsın diye de ısrar ettim ama yazma isteği olmadığını söyleyince pek üstelemedim.. Sonra biraz biraz Didem Madak sevmeye başladım. Herkes bir şeylere geç kalıyor ya hayatta, ben de şiire geç kalmışım işte. İkinci bahar yaşıyor gönlüm..

Ama biliyor musunuz? Bizim için Turgut Uyar’ın gerçekten ayrı bir yeri vardır. Bir durakta durup göğe mi bakmadık. Sahilde kumlara mı yazmadık, ağaçlara mı kazımadık göğe bakalım diye. Hatta bir keresinde kendim özel bir hediye tasarlamıştım. (hemen alttaki resim)

Çiçeklerle falan romantikiz işte allah kahretsin.

Bu tabi bitmiş hali. Ofiste iş bitiminden sonra yaptığım için hayli geç çıkmak zorunda kalmıştım o gün. Aşağıdaki fotoğrafta ofiste çektiğim hali. Şu sondaki ipleri görüyor musunuz? Çocuk gibi nasıl da hevesle takmıştım. Neredeyse unutuyordum. Biraz daha özel olsun diye Göğe bakalım şiirini kendi el yazımla yazarak sonra tam ortadan ikiye yırttım. Bir parçasını iyice kıvırıp bir arabaya diğerini de diğer araya koydum. Hayatımda belki ilk defa, bu şiiri yazdığım kağıdın kenarlarını çakmakla yaktım. Aşk yaptırıyor adama böyle şeyler gülmeyin. Ergenlik falan değil bunlar.

Malatya Park AVM nin teras katında çekmiştim. O günü hatırlıyorum da karşıdaki dağların üzerinde hala kar vardı. Havanın açık olması nedeniyle de ışıl ışıl parlıyordu. Bir de Adana’nın Çukurova Üniversitesinde çardak altında bir yer vardır. Baktığınızda yeşillikleri falan görürsünüz. Oradaki bir masa üzerinde de göğe bakanların izine rastlayabilirsiniz.

Gezdik dolaştık işte birlikte hep göğe baktık biz. Karanlık olsa yıldızlara, aydınlık olsa mavilere baktık. Her sevginin bir türküsü, bir şarkısı olur derler ya bizim de Göğe bakma durağımız var işte.

İyi ki doğdun..
Umarım sen de gittiğin yerde göğe baktığın insanlarla birlikte olursun sevgili Turgut Uyar.

Göğe bakma durağı

İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunları da
Göğe bakalım

Falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım
İnecek var deriz otobüs durur ineriz
Bu karanlık böyle iyi aferin Tanrıya
Herkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorum
Hırsızlar polisler açlar toklar uyusun
Herkes uyusun bir seni uyutmam birde ben uyumam

Herkes yokken biz oluruz biz uyumayalım
Nasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda
Beni bırak göğe bakalım
Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
Bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
Sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
Seni aldım bu sunturlu yere getirdim
Sayısız penceren vardı bir bir kapattım
Bana dönesin diye bir bir kapattım
Şimdi otobüs gelir biner gideriz
Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
Bir ellerin bir ellerim yeter belleyelim yetsin
Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
Durma kendini hatırlat.