Belki bir gün karşılaşırız Adana sokaklarında.
Önümden öylece geçer gider ve ben ardından bakakalırım.
Kulaklarımda hüzünlü bir şarkı çalınır.
Ellerimin soğukluğunu unuturum yönüm sen iken.
Yağmur omuzlarını ıslatır eskimiş ceketimin.
Merhaba deyiverir adamın biri adımı çağırarak.
Yol boyunca düşünüp dururum bu kimdi diye.
24.06.2025 Salı – 02.16 (Adana)
Çıplak Yazar - 20 saat önce
İnsan kusurlarıyla güzeldir.
Kırılganlık