• Ben Kimim?
tweet
paylaş
News

Kişisel Blog ve Öyküler

Uykudan uyandığım bazı sabahlar, dünyayı değiştirebileceğimi düşünürdüm. Sonrasında çorabımın diğer tekini ararken bulurdum kendimi.
Nereden, nasıl geldin bilmiyorum ama burada bir şey yok ki.. :(
Tüm Sonuçları Gör
  • Günlük
    • Aforizmalar
    • Gece yarısı sayıklamalarıMariana
    • Bloggess
  • Deneme
  • Eleştiri
  • Mizah
  • Hikaye
  • Yazar Atölyesi
  • Sinemaskop
    • Ödüllü Kısa Filmler
    • En iyi yabancı diziler | IMDB 8+
  • Yaşam ve İnsan
  • Araştırma
Çıplak Yazar - Kişisel Blog ve Öyküler
Kedi

Vanilya küçükken

Kedi

4 Ekim 2017
Gündelik
2 dk.
A A
4

Bugün içimde bir burukluk hissettim. Nedeni ise bir kaç aydır hiç uğramayan ve birdenbire ortadan kaybolup sırra kadem basan kedimin yokluğuydu. Evimiz bahçeli olduğundan, ev içinde beslemiyorduk. Hem annem de izin vermiyordu zaten. Bu yüzden çoğunlukla bahçede bakıyordum. Ama kedi işte, kafasına esiyor sokaklarda geziyor, daha sonra yine bahçeye geliyordu. Haftanın 3-4 günü kesinlikle bizde oluyordu. Aradaki bir günde bir yerlerde takılıyordur diye düşünürdüm. Relax ve özgür bir kediydi yani.

Onu ilk bulduğumda henüz yavruydu ve biraz hırçındı. Sonra yetişkin bir kedi olana kadar hiç görmedim. Yetişkin olunca da yeniden gelmeye başladı. Ya da iyi bir ev buldum diye sevinip, sürekli uğruyordu. Çünkü o da dahil sokaktaki tüm kediler, bir insan gördüğü zaman kaçacak delik arar bizim buralarda. Eğer bir gün ev alacak olursam, gerçekten de kedilerin insanlardan köşe bucak kaçmadığı bir yerden alacağım.

Beslemeye ilk başladığım zamanlarda aradaki güven sorununu hissedebiliyordum. Hayvancağız bir şeyler yemek için yaklaşıyordu ama, kesinlikle kendisine dokundurtmuyor ve korkuyordu. Bu güveni kazanmak benim tam 2-3 ayımı aldı. Tabi 2-3 ay sonrasında hala dokunamıyordum ama en azından yanımda korkmadan dolaşabiliyordu. Bir kaç kez sokakta rastladığımda çocukların taş falan attığını görünce, hayvanın neden bu kadar ürktüğünü ve korkak davrandığını daha iyi anladım. Yani bir kedi olsam kendim için, ”bu da bana bir kötülük yapar mı acaba” diye düşünürdüm. Ben de korkardım yani.

Adını, Vanilya koymuştum bu arada. Zaman geçtikçe bana iyice alışıyor, kendini sevdiriyor ve kaçmıyordu. Ama dediğim gibi aradaki bu güveni sağlamak 2-3 ay sürdü. Akşam sokağın başında beni görür görmez, eve kadar birlikte geliyorduk. Hani şu tren istasyonunda sahibini bekleyen hachiko gibi. Çok uzakta bile olsa seslendiğim zaman beni görür görmez koşa koşa geliyordu. Kapıyı açmamı bekliyor ve merdivenlerden çıkarak giriş kapısı önüne kadar geliyordu. Karnının aç olduğunu bildiğimden ellerimi bile yıkamadan, yemesi için bir şeyler veriyordum. O da afiyetle yiyordu verdiklerimi. Yani bizim Vanilya ile haftanın 3-4 günü bu şekilde beraber geçiyordu. Ara sıra annem evde olmadığında eve de alıyordum. Aylarca her şey böyle devam etti. Bir dönem yavruları oldu sonra ve onlara da baktık. Bahçede beraber takılıyordu yavrularıyla.

Son bir kaç aydır hiç görmedim. İşin garip tarafı yavrusu da sürekli yanında dolaşıyordu ama o da artık yalnız dolaşıyor. Açıkçası bir arabanın altında mı kaldı, ya da başka bir şey mi oldu diye de endişelenmeye başladım. Bugün ise gerçekten ona alıştığımı, aramızda duygusal bir bağ olduğunu ve kaybolmasının ardından içimde bir boşluk yarattığını hissettim.

Umarım bir gün gelir…

Ya da öldü ve ben sadece gelir diye kendimi kandırıyorum.

Vanilya küçükken
Bahçemizdeki diğer kediler
Vanilya

 

Paylaş1Tweet1PinGönderPaylaş

Bu yazıyı Sevdin mi?

O hâlde yeni yazılar için abone ol ve takipte kalmaya devam et.

Sadece yeni yazı olduğunda 1 adet eposta alırsınız.

Çıplak Yazar

Çıplak Yazar

Amatör hikaye yazarı ve sıradan bir dünya vatandaşı. Evrime, dostluğa, sevgiye, paylaşmaya ve hayattaki iyi şeylere inanır. Ölümü sık düşünür ve bu yüzden hatırlanmaya değer güzel anılar biriktirmek için yaşar.

Kim neler demiş? 4

  1. Özge Yazıyor says:
    3 sene önce

    nasıl güzel bir kedisin seen, bence vanilyayı çok beğenen birileri evine aldı. iyi düşünün iyi olsun..

    Cevapla
    • Çıplak Yazar says:
      3 sene önce

      Umarım dediğin gibi olmuştur Özge. Ama biliyor musun bizim buralarda zor o dediğin. Neredeyse kedi besleyen hiç kimse yok.

      Cevapla
      • özge yazıyor says:
        3 sene önce

        bizimde kaybolan iki kedimiz için tek düşüncemiz birileri aldı oldu 🙂 hala haber alamadık ama dediğim gibi iyi düşünün iyi olsun 🙂

        Cevapla
        • Çıplak Yazar says:
          3 sene önce

          Haklısın.
          Yorumun için teşekkür ederim.
          Moral verdin gerçekten.

          Cevapla

Bir cevap yazın Cevabı iptal et

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

İçimizdeki Yalancı | İnsan en az kendine nankör, en çok kendine yalancıdır!

İçimizdeki Yalancı | İnsan en az kendine nankör, en çok kendine yalancıdır!

Eki 2018
14
285

Askerlik bir erkeği nasıl olgunlaştırır?

Askerlik bir erkeği nasıl olgunlaştırır?

Oca 2017
7
183

Çocuklar ”Yapma Denileni” Israrla Neden Yapar?

Çocuklar ”Yapma Denileni” Israrla Neden Yapar?

Ara 2016
11
1.2k

Geri Sonraki

Reklamınız burada gözüksün!

Yazı için sidebar alanına özel bu alanda uygun fiyata reklam vermek isterseniz hemen iletişime geçebilirsiniz.

Detaylı İncele
Twitter Instagram Pinterest Youtube RSS

Sayfalar

  • Arşiv
  • Misafir Yazarlık
  • Destek Ol
  • Ben Kimim?
  • Reklam Hizmetleri
  • Mesaj

Sponsor Yazılar

Zorlayıcı Bilmeceler ve Cevapları

En Ucuz Uçak Bileti Nasıl Bulunur?

Sponsor Bağlantılar

İstanbul Evden Eve Nakliyat Uluslararası Evden Eve Nakliyat Reklam

© 2016 - 2020 Çıplak Yazar - Kişisel Blog & Kısa Hikayeler İçerikleri paylaşırken lütfen kaynak gösteriniz!

Nereden, nasıl geldin bilmiyorum ama burada bir şey yok ki.. :(
Tüm Sonuçları Gör
  • Gündelik
    • Aforizmalar
  • Deneme
  • Eleştiri
  • Mizah
  • Hikâyeler
    • Hikâye Arşivi
    • Sesli Kitap Arşivi
    • Sadece 100 kelime!
  • Yazar Atölyesi
  • sinemaskop
    • Sinema Yazılarım
    • Kısa Filmler
    • Yabancı Diziler
  • Yaşam ve İnsan
  • Araştırma
  • Mesaj Gönder