Kimseye söyleme emi

Merhaba Gece.

Sana anlatacaklarımı kimseye söyleme emi.

Aramızda olan gizli birliktelikten hayli memnun olduğumu söylememe gerek yoktur diye düşünüyorum. Fakat seninde en az benim sana güvendiğim kadar, bana güvenmeni istiyorum. Çünkü ben de bu birlikteliğe sadık kalarak kimselere söz etmedim. Bazıları dedikodu çıkarmış. Neymiş efendim hava kararır kararmaz, her gece buluşuyor muyuz? Haftada bir buluşurken, bu nasıl iftiradır anlamadım. Hem buluşuyorsak kime neee? Kime ne zararımız var bizim? Ağzı olan konuşuyor işte. Milletin ağzı torba değil ki büzesin. O yüzden sineye çektim tüm bunları.

Saçlarına dizilmiş yıldızlara dokunurken, beni başkasıyla aldatır mısın diye korkuya kapıldım bir an. Sahi aldattın mı hiç beni, başkalarını da uyuttun mu koynunda benden önce? Ya da sus konuşma, hiç bir şey söyleme. Bana geldiğin ilk gün gibi sevdim ben seni. Geçmişinle yargılayacak değilim. Ama korkuyorum biliyor musun? Ya başkaları da seviyorsa seni, ya başkaları da bir yerlerde karanlığında sana yaklaşmaya çalışıyorsa?

Ama sen beni seviyorsun değil mi? Hem sevmemiş olsan, her gece kulağıma fısıldamazdın bunu. Onca zaman beni bağrına basmazdın, hatta dinlemezdin bile. Sen sevmiyorsun diye tüm ışıkları kapatıp, mum yaktım yine bak. Beni de alıştırdın zaten, artık normal zamanda bile mum ışığında oturuyorum.

Sana kahve yaptım Gece.

Sormadım ama orta şekerli seviyordun değil mi? İçmezsen de canın sağ olsun, yenisini yaparım ben sana. Hem zahmet olur falan diye de düşünme lütfen.

Sen sevdiğimsin benim.

Geçenlerde uyuyup kalmışım koltuk üstünde. Üstelik elbiselerimi bile çıkarmadan. O akşam yalnız uyudun belki ama, yorgundum işte ne yapayım. Öylece uyuyup kalmışım. Yoksa seni tek bırakmazdım. Ama biliyor musun, bu akşam çok güzelsin. Seni daha önce hiç böyle görmemiştim.

Hayır hayırr gerçekten sürdüğün ruj ile ilgisi yok.

Hep güzelsin sen.

Ay ışığı saçlarında parlıyor resmen.

Şöyle yan durur musun biraz foto alayım.