• Hakkımda
  • Reklam
  • İletişim
paylaş
paylaş
News
Çıplak Yazar - Kisisel Blog ve Kısa Hikayeler
Uykudan uyandığım bazı sabahlar, dünyayı değiştirebileceğimi düşünürdüm.
Sonrasında çorabımın diğer tekini ararken bulurdum kendimi.
  • Gündelik
    • Aforizmalar
    • Gece Yazıları
  • Hikayeler
  • Deneme
  • Eleştiri
  • Mizah
  • Yaşam ve İnsan
  • Sinemaskop
    • Sinema yazılarım
    • Kısa Filmler
    • Netflix Dizileri
  • Araştırma
  • Bloggess
Çıplak Yazar - Kişisel Blog ve Hikayeler
Nereden, nasıl geldin bilmiyorum ama burada bir şey yok ki.. :(
Tüm Sonuçları Gör
  • Gündelik
    • Aforizmalar
    • Gece Yazıları
  • Hikayeler
  • Deneme
  • Eleştiri
  • Mizah
  • Yaşam ve İnsan
  • Sinemaskop
    • Sinema yazılarım
    • Kısa Filmler
    • Netflix Dizileri
  • Araştırma
  • Bloggess
Çıplak Yazar - Kişisel Blog ve Hikayeler
Takip Et
  • Gündelik
  • Deneme
  • Eleştiri
  • Mizah
  • Hikâyeler
  • Yazar Atölyesi
  • Sinemaskop
  • Yaşam ve İnsan
  • Araştırma

Kuşu kurtarıp, kediyi aç bırakmak! – İnsan Olmak Üzerine

Çıplak Yazar by Çıplak Yazar
29 Eylül 2022
3 dk.
A A
1

Evimizin karşısında boş bir arazi var. Gece yarıları köpeklerin mesken yeridir burası. Sıcak havalarda toprağı eşeleyip serinlemek için kazdıkları hafif çukurlarda yatarlar. Civarda oturan insanlar, akşamdan kalma yemek artıklarını ya da marketten aldığı ucuz salamları vererek bu köpekleri besliyor. Şimdiye kadar birine saldırdıklarını görmesem de, bazen aralarında hiyerarşi anlaşmazlığı yüzünden ufak da olsa kavgalar çıkabiliyor.

Bir sabah kahvaltımızı ederken bu karşı boş araziden bir kedi sesi duyduk. Ses geliyor ama kedinin kendisi yok. Derken minicik bedenini uzaktan da olsa görmeyi başardık. Bir yandan kahvaltımızı ediyor, bir yandan da ne yapıyor diye yavru kediyi takip ediyorduk. O sıra üç köpeğin kediyi fark ettiğini ve kediye doğru koştuğunu gördük. İçlerinden biri kediyi koklamaya etrafında dönmeye başladı. Diğeri de onun yanında duruyor ancak kediye bir şey yapmıyordu. Biz de yüreğimiz ağzımızda bir şey yapacaklar diye bekliyorduk. Koşup gitmeyi de düşündüm ama ben gidene kadar iş işten geçmiş olacaktı.

Ki çok geçemeden de olan oldu ve köpeklerden biri kediyi ağzına aldığı gibi defalarca yere vurdu. Bir adam dikiliyordu arazinin yanındaki kaldırımda. Kargaşayı gördüğü için koşarak geldi. Daha sonra köpekleri uzaklaştırdı ama kedi belli ki ölmüştü. Kahvaltı sofrasında çayımı yudumlarken savunmasız ve muhtemelen dünya ile sadece bir haftalık tanışma sürecinde olan bir canlının ölümüne şahit olduğumu düşündüm. Olayı dramatikleştirmek istemiyorum ama sanırım bu konularda duygusal davranmadan da edemiyorum.

Öte yandan kedinin ölümünün içimde bir boşluk yarattığını hissettim. O boşluğun adını tam olarak koyamıyorum ama sanırım anlatabilirim…

Çocukken bir kedinin bir kuşu yakalayacak olduğunu görsem elimi çırpıp ses çıkarır ya da bir şekilde kedi kuşu kapmasın diye bir şeyler yapardım. Sanırım çocuk yüreğimizle hepimiz öyle de yapmıştır zaten. Yetişkin bir birey olduğumda kedinin aç kalabilme ihtimalini düşünüp, doğanın işleyişine pek de müdahale etmemek gerektiğine inandım. Çoğu durumda öyle de yaptım. Ancak kedinin ölümünden sonra adeta özüme, çocukluğuma dönmüş hissettim kendimi. Üstelik bunun iyi mi kötü mü olduğunu bile idrak edemiyordum zihnimde.

Arazideki kediyi kurtaramadım evet. Aradaki mesafe nedeniyle kurtaramazdım da. Ama doğanın işleyişine müdahale etmeme konusunda acaba doğru mu düşünüyordum? Bir kedi bir kuş yakalayacak olsa neden kuşun tarafını tutup kediyi açlığa mahkum ediyoruz? Belki de bizi insan yapan şey budur! Sebepsiz ve karşılıksız iyilik yapma duygusu. Zamanın tik tak yapıp durmadan bir yöne akması gibi hayatın içindeki o derin akışı ve olay örgülerini düşündüm.

Madem bir kedi, bir kuşa denk geldi.
Gizlice süzülüp, pençesini biledi.
Kuş habersiz, yemek için toprağı eşeledi.
Sonra…

İşte bu döngüde, o anda ve o noktada bizim ne işimiz vardı? Neden tam da o saatte oradaydık? Sadece gelip geçmek için mi? Yoksa bir şeyleri değiştirebilme imkanımız varken, değiştirmek için mi?

Ya biz bir kuşun, kedinin, sincabın ya da o an denk geldiğimiz herhangi canlının son şansıysak?

Bu da hayatın karmaşık döngüsü içinde küçük de olsa bir ihtimal olamaz mı?

Yazarın dipnotu: Yazmak bazen rahatlatıyor gibi gelse de, bazen de yazma eylemini bitirmiş olmama rağmen kendimi yeterince anlatamamış olmanın endişesi oluyor içimde. Yine de bir yerlerde, yüzünü görmediğim ve hiç tanımadığım insanların beni anladığını umut etmek istiyorum.

İlgili Yazılar:

  1. Baba Olmak ve Büyümek Üzerine
  2. İnsan geçmişe neden özlem duyar ki?
PaylaşGönderPaylaş7Tweet5Paylaş1
Bu blogu email ile takip et

Benzer Yazılar

Bu bir intihar notu olabilirdi
Gündelik

Bu bir intihar notu olabilirdi

20 Nisan 2016
2
69

Eğer bugün çok ciddi bir...

Okumaya devam et
Dostluk ve ölüm üzerine çıplak düşünceler

Dostluk ve ölüm üzerine çıplak düşünceler

6 Mayıs 2016
134
Gerçek Hayattan Anlık Durum Bildirimi

Gerçek Hayattan Anlık Durum Bildirimi

9 Mayıs 2016
61
Beyin Bey: Bir İnsanın En Atarlı Hallerindeki Tek Arkadaşı

Beyin Bey: Bir İnsanın En Atarlı Hallerindeki Tek Arkadaşı

11 Mayıs 2016
164

Yorumlar 1

  1. doktorteknik says:
    12 ay önce

    Her ruh yaratanın bir parçasıdır ve seni iyi yapan kimin hızırı olduğundur! Muhteşem yazıların için teşekkürler.

    Cevapla

Bir cevap yazın Cevabı iptal et

Son Yazılar

En büyük başgan bizim başgan!

Merhaba Otuz Beş-im! Seni selamlıyorum 🖐

Seksi olmayan bacak

Einstein Bulmacası

Karşıya Geçmek!

Daha Fazla Göster

Son Yorumlar

  • Kurbanlık Koyun Kesmek İçin Kredi Çekmek veya Borç Almak için Çıplak Yazar
  • Kısa Hikaye: Merhumu Nasıl Bileceğiz? için Necati Badem Bekdemir
  • Kurbanlık Koyun Kesmek İçin Kredi Çekmek veya Borç Almak için Necati Badem Bekdemir
  • Balkonsuz Ev : Bir Çiftin Sevimli Hikayesi için Necati Badem Bekdemir
  • Merhaba Otuz Beş-im! Seni selamlıyorum 🖐 için Çıplak Yazar
Çıplak Yazar

Çıplak Yazar

Amatör hikaye yazarı ve sıradan bir dünya vatandaşı. Evrime, dostluğa, sevgiye, paylaşmaya ve hayattaki iyi şeylere inanır. Ölümü sık düşünür ve bu yüzden hatırlanmaya değer güzel anılar biriktirmek için yaşar. Hakkımda daha fazla..

E-POSTA LİSTESİNE KATILIN!

Her yeni yazıdan anında haberiniz olsun.

Sponsor İçerikler

Fiyat Performans SEO Fiyatları – Furkan DANACI’da.

Thetahealing Eğitimi

Güvenilir Çilingir Firması

Ev Dekorasyonlarının Olmazsa Olmazı Yeşil Bitkiler

Tanıtım Yazısı Yayınla
Siteniz burada gözüksün

Çıplak Yazar

  • Bu fotoğrafı nedensizce çok seviyorum. Bugün yeniden denk gelince, eski bulanık halini birazcık elden geçirip netleştirdim.  Sevmemin sebebi belki de sadece o anı simgeleyen eşsiz özgünlüğü.  ***  “Rastgele çekilen fotoğraflar daha güzel çıkar, tesadüfen tanışılan insanlarla daha mutlu oluruz, kıyıda köşede uyuyakalmak uykunun en keyiflisidir, plansız hadi denilerek yapılan aktiviteler daha eğlencelidir. Her şeyin kendiliğinden olanı güzel.” Ara Güler
  • Biliyorum!  Aklınızın ucundan aynı şarkının sözleri geçiyor.  #uçurtma
  • Anneyi bekleyiş.
  • Amatör olarak ilk kez bu sene katıldım. Çok pis dövdüler beni. Ama yine de çok eğlenceliydi.  Seneye bir daha katılacağım.  #çukurovabelediyesi ##portakalçiçeğifestivali #satranç #satrançturnuvası
  • Ciğercinin önüne park etmiş bekliyor yine.  #Adana #Büyüksaat #sokakhayvanları #sokak #köpek #adanaciğer #adanakebap
  • #Adana #yağcami
  • Sokağın en güzel sakinleri. 😊  #kedi #sokakhayvanları #sokakkedisi #sokak #kediler #streetcats #adana #cats
  • Büyümüş dimi 😊

e © 2016 - 2023 Çıplak Yazar - Kişisel Blog & Kısa Hikayeler | İçerikleri paylaşırken lütfen kaynak gösteriniz! | Geri bildirim gönder

  • Mesaj gönder
  • Abone ol
  • Kim neler demiş?
Nereden, nasıl geldin bilmiyorum ama burada bir şey yok ki.. :(
Tüm Sonuçları Gör
  • Hakkımda
  • Reklam
  • İletişim

e © 2016 - 2020 Çıplak Yazar - Kişisel Blog & Kısa Hikayeler İçerikleri paylaşırken lütfen kaynak gösteriniz!