Gece yarısı sayıklamaları

Birkaç saat sonra muhtemelen uyumuş olacağım. Birkaç saat sonra görmeye başlayacağım yorumlayamadığım ya da hatırlayamadığım rüyalarımı. Sabah olup uyandığımda kızarmış ekmeğin kokusuna yine iç çekeceğim. Ardından telaşına düşeceğim yine bir şeylerin birkaç saat...

Bugün yılbaşı gecesi. 2018 yılının bitişiyle birlikte, bir yaş daha eskimiş olmanın verdiği hisle Moonlight Sonata eşiliğinde bir şeyler karalamak istedim.

Keşke bir cümle arasında can çekişen en hüzünlü, en acı kelimelerden biri olsaydım da beni okuyan dillerin kalbini orta yerinden sızlatsaydım... Onları da kendi hüznüme ortak edip, tüm bedenlerini huzursuzlukla sarsaydım... En tatlı...

Eminim ki her insan hayatında ''keşke hiç doğmamış olsaydım'' dediği bir döneme girmiştir. Peki gerçekten hiç var olmamış olsaydınız dünya siz olmadan nasıl olurdu? Kendi küçük dünyamıza bakıp çok da bir şey değişmezdi...

Zaman zaman hepimiz kendimizle çelişir, yaptığımız şeylerin bir noktada yanlış olduğunu düşünürüz. Bu geçmiş ve şimdiki benliğin çatışması sonucu ortaya çıkan bir gerçektir. Eğer insan, gelecekteki benliği şimdiki benlikten ilerde göremiyorsa, geride kalan...

Şimdiye dek nedense böyle bir şey hissetmemiştim. Böyle hissetmeme neden olan şey ne diye sorsanız onu da bilmiyorum. Ancak öykü yazdığım için suçluluk duymaya başladım. Kulağa garip geldiğinin elbette farkındayım. Lakin nasıl anlatsam...

Ne zaman kendi başınıza kararlar alıp bu kararlar doğrultusunda bir şeyler yapma çabası içine girseniz, hatta bu kararları hayata geçirip bir şekilde başarılı bir eylemle gerçekleştirseniz, bir takım insanlar size o işin aslında...

Başkalarına kendi acılarınızdan söz etmek ne kadar mantıklı? Bazı insanların aşırı derecede iyimserliği aslında beni deli ediyor. Bir bakıma şöyle düşünmeden edemiyorum. Bu bazı insanlar dediğim kimseler, bir eli yağda öteki balda yaşarken,...